به گزارش پایگاه خبری تحلیلی “دختران قهرمان” فضای ورزش کشور قانون نانوشته رابطه مستقیم بین کسب مدال و شادی مردم را به رسمیت می‌شناسد اما کارکردهای ورزش، در همین حد و اندازه نیستند.
با نگاهی صرفاً ورزشی و به دور از تحلیل‌های سیاسی در ایران بین طیف‌های مختلف، موضوع استقبال پرشور از ورزشکاری که مدالی کسب نکرده حائز اهمیت و نیازمند کنکاشی بر پایه جامعه شناسی است.
الناز رکابی حتی زمانی که در مسابقات جهانی روسیه مدال برنز را به دست آورد در بازگشت به تهران، حتی گوشه‌ای از این استقبال بزرگ را ندید اما این بار با گذشته تفاوت داشت.
مطرح شدن یک موضوع اجتماعی سیاسی در مورد الناز رکابی، مدال آوردن یا نیاوردن او را بیرنگ کرد و چنان قدرتی در ذهن هوادارانش داشت که آنها را در بامداد به فرودگاهی خارج از شهر کشاند.
این اتفاق، نشان می‌دهد کسب مدال و موفقیت در میدان ورزشی، دیگر اولین عامل ایجاد کنش اجتماعی توسط ورزشکار نیست. به عبارت دیگر کسب مدال، بزرگ‌ترین چیزی نیست که به خلق شادی یا برانگیختگی بینجامد.
این برانگیختگی – درست یا غلط – معانی و مفاهیمی جدید برای جامعه ورزشکاران ایرانی پدید می‌آورد به طوری که جامعه ایرانی امروز، درگیر مسائل بزرگتری نسبت به مدال و موفقیت‌های ورزشی است.
از سوی دیگر، ورزش زنان در این برهه نقش شاخص‌تری در اجتماع ایفا می‌کند. به عبارت دیگر، ورزش زنان اکنون بیش از پیش دیده می‌شود و دیگر فرآیندی فاقد اهمیت نیست و توان اثرگذاری بر شاخص‌های سیاسی و اجتماعی حاکم بر کشور را دارد.
