مژگان رحمانی؛ الهام‌بخش در جهان و غریب در خانه

به گزارش افرا ورزش، برای اینکه اهمیت حضور یک ورزشکار ایرانی در اسکای اسپورتس را بدانید کافی است کمی درباره رسانه‌های قدرتمند ورزشی جهان آگاهی داشته باشید. هیچ ورزشکار ایرانی هنوز سوژه گفتگوی ویژه این رسانه نشده است.

گفتگوی اسکای اسپورتس با مژگان رحمانی سبب شد او یک هفته بعد نیز مقابل دوربین آسوشیتدپرس قرار بگیرد. رسانه معتبر آمریکایی که نمایندگان دفتر ایران این رسانه با حضور در باشگاهی که رحمانی در آن تمرین می‌کند با او گفتگو کردند.

دارت در ایران هنوز جایگاهی به عنوان یک رشته مهم و جدی ندارد اما در خارج از ایران، نگاه‌ها متفاوت است. دارت در کشورهای توسعه یافته رشته‌ای معتبر است و به همین دلیل است که مژگان رحمانی از دید جامعه رسانه‌ای بین المللی مورد توجه قرار گرفته است.

قسمت تلخ قضیه اما این بود که توجه رسانه‌های بین المللی به مژگان رحمانی در داخل ایران با چیزی در حد سرکوب مواجه شد. پس از انتشار گزارش اسکای اسپورتس از او، درنا رسانه تخصصی ورزش زنان ترجمه مصاحبه او را روی خروجی خود قرار داد.

چند ساعت بعد، وب سایت طرفداری این مطلب را بازنشر کرد اما خروجی های رسانه‌ای دولتی و دستگاه مدیریتی ورزش یا از آن به سادگی عبور کردند یا با اکراه به این موضوع واکنش نشان دادند.

اینکه نادیده گرفتن رحمانی عمدی است و به سفارش شخص و اشخاصی یا سهوی است، هر چه که هست عذری بدتر از گناه است و غیر قابل پذیرش. او ایرانی است اما در خانه اش، با او مثل یک غریبه رفتار می‌شود.

او برای رسانه‌های معتبر هلندی، آمریکایی و انگلیسی یک قهرمان الهام بخش است به طوری که اسکای اسپورتس در گزارش خود دقیقاً به همین موضوع اشاره کرده بود که او برای رویاهایش جنگیده است اما در ایران، کسی برای این میزان از تلاش و خستگی ناپذیری – به اندازه کافی و قابل لمس –  ارزشی قائل نشده است.

مژگان رحمانی اگر امروز دلخور است حق دارد که غمگین باشد. خودی ندانستن او، بی معرفتی بزرگی است. در نادیده گرفتن او، بدون تردید کسی که متضرر می‌شود او نیست.

او مسیر خود را یافته است و امروز یک چهره بین المللی است. اگر از افتخار ایرانی بودن او بهره نبریم، بازنده ماییم. ما مردمان غرولندهای بی پایان، ما مردمان حسابگر. ما مردمان جوگیر در اینستاگرام و سایر چیزهای قشنگ بی ارزش.