پایگاه خبری ورزش زنان ایران : اگر روزی مربی شوم به شاگردانم می گویم: همیشه بعد از بازی نتیجه هرچه که باشد، بیشتر از چند ساعت حق ندارید درگیر احساسات بعد از آن باشید، خواه خوشحالی بعد از یک برد یا غم و ناراحتی پس از یک باخت. احساسات ما بیشترین تاثیر را روی روند بازی ما خواهند داشت. برای بزرگ شدن باید به خوبی توانایی کنترل احساساتت رو داشته باشی.
در مسابقات جهانی پازاردژیک، پس از پیروزی مقابل رنک ۳۴ جوانان جهان، شب تا ساعت ۳ خوابم نبرد و این، تنها یک علت داشت: خوشحالی بیش از حد که البته کاملاً هم طبیعی بود. هرگز چنین تجربه‌ای نداشتم و کسی هم به من یاد نداده بود که چطور باید با چنین شرایطی برخورد کنم.
ساعت ۹ صبح باید در مسابقه دوبل برابر تیم انگلیس به میدان می‌رفتم. نتیجه، شکست برابر انگلیسی‌ها بود. ساعت ۱۲ ظهر هم باید در مسابقه انفرادی در مرحله یک چهارم نهایی با رنک ۱۶ جوانان جهان از فرانسه بازی می‌کردم.
پس از پیروزی در مسابقه قبلی، فشار روی من بیشتر شده بود. آن مسابقه، رقابتی بود که همیشه حسرت آن را می‌خوردم. شکست برابر بدمینتون باز فرانسوی یک تجربه حسرت بار برای من است.
در گیم اول ۲۵-۲۳ باختم. در گیم دوم ۱۴-۶ عقب افتادم، سپس بازی ۲۰-۱۳ شد و زمانی به بازی برگشتم که دیر شده بود. در نهایت ۲۱-۱۸ بازی را در گیم دوم واگذار کردم. باز خورها و خبرها با وجود آن شکست، خیلی مثبت و خوب بود: “دختر جوان بدمینتون باز کشورمان در مقابل رنک ۱۶ جهان با نتیجه بسیار نزدیک بازی را واگذار کرد و از صعود به مرحله نیمه نهایی مسابقات بازماند”.
اما اندوه و غم بزرگی در قلبم حس می‌شد که ثمین اگر بیشتر می‌جنگیدی حتماً نتیجه متفاوت بود. ، انتظاری که از خودم داشتم برد حداقل یک گیم در این بازی بود، گاهی ما بدون نگاه کردن به مسیر طی شده انتظار بیش از حد هم از خودمان داریم./ ادامه دارد
سری کامل یادداشت های ثمین عابد خجسته را در این تگ دنبال کنید: یادداشت ها
اطلاعات خبر: *نویسنده: ثمین عابد خجسته * تنظیم کننده: حامد اسماعیلی *منبع: اختصاصی*انتشار ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۹- ساعت ۲۰:۲۵
