فرزانه قنبر دزفولی – آی دبلیو اسپورتس: نوزدهمین دوره رقابت‌های کانوپولو قهرمانی آسیا قرار بود اواخر مردادماه به میزبانی دریاچه آزادی تهران برگزار شود. بر همین اساس بانوان ملی پوش ایران جهت شرکت در این رقابت‌ها در اردوهای تیم ملی حضور یافتند.
پس از گذشت چهار ماه از برگزاری این اردوها، از سوی فدراسیون قایقرانی ایران اعلام شد که این مسابقات برگزار نمی‌شود چراکه کنفدراسیون کانوئینگ آسیا طی نامه‌ای به فدراسیون از لغو این مسابقات خبر داده است.
فدراسیون قایقرانی همچنین اعلام کرد کنفدراسیون کانوئینگ آسیا با توجه به همزمان بودن رقابت‌های کانوپولو قهرمانی آسیا با مسابقات کانوئینگ قهرمانی جهان و کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۰ و تمرکز کشورهای آسیایی بر روی کسب سهمیه این رویداد بزرگ تصمیم به لغو مسابقات گرفته است.
خبری که منجر به اعتراض برخی از بانوان ملی پوش قایقرانی شد گرچه این تصمیم، خارج از توان تصمیم گیری فدراسیون قایقرانی بود. رها (سمیرا) منوچهری عضو تیم ملی کانوپولو بانوان و اهل شیراز در گفتگو با آی دبلیو اسپورتس در شیراز در مورد این موضوع و نیز وضعیت خود توضیح داده است:
* ۴ ماه تمرین کردیم اما مسابقات لغو شد
اواخر مردادماه سال ۹۸ مسابقات آسیایی را پیش رو داشتیم و برای شرکت در این رقابت‌ها حدود ۴ ماه در اردو حضور یافتیم. ما در شرایطی در اردوهای تیم ملی شرکت کردیم.
تغییر رئیس فدراسیون قایقرانی و وضعیت مالی نامطلوب فدراسیون از جمله مشکلاتی بود که ما را با معضلاتی رو به رو کرد. توقع ما برای تحقق وعده‌های رئیس جدید فدراسیون در سال اول فعالیت ایشان، شاید توقع و انتظار معقولی نباشد اما متأسفانه شرایط ورزشکاران در این رشته روز به روز بدتر می‌شود و امیدوارم آینده کانوپولو با حضور آقای سهرابیان دچار تغییرات مثبت شود.
همان طور که گفتم امسال قرار بود مسابقات آسیایی در ایران برگزار شود و ما از لغو مسابقات خیلی دیر خبردار شدیم. حدود چهار ماه را جهت شرکت در مسابقات آسیایی در اردو گذراندیم اما متاسفانه این تلاش، وقتی که صرف کردیم و هزینه‌ای که شد، بی ثمر ماند.
* آب رودخانه بابلسر باعث شد دچار بیماری پوستی شوم
اردوها در شهرستان‌های مختلف برگزار می‌شد. شرایط خوابگاه و وضعیت غذایی ما در اردوها نامناسب بود. حدود ۱۰ تا ۱۲ نفر در یک اتاق زندگی می‌کردیم. اغلب وسایل ، نقریبا همه چیز جز قایق را باید با خودمان ببریم.
در اردوی اول که به میزبانی بابلسر برگزار شد، مسئولین این شهر برای جلب حمایت فدراسیون تغذیه خوبی برایمان مهیا می‌کردند. اما بعد از آن دیگر غذا و مکان مناسبی در اختیار ما قرار نگرفت.
هر روز صبح و عصر باید تمریناتمان را در آب رودخانه بابلسر که یکی از آلوده‌ترین رودخانه‌های ایران است، انجام می‌دادیم. همین مسئله باعث شد که من دچار بیماری پوستی شوم و متأسفانه در این مدت هزینه‌های زیادی را برای سلامتی و درمان پوستم متحمل شدم.
وقتی سلامتی ما به خطر می افتد، دیگر پیگیری هدفمان در عرصه ورزش برایمان بی ارزش می‌شود. هر کس شرایط ما را می‌دید باورش نمی‌شد که ما ملی پوش هستیم.
* گلایه از هیئت قایقرانی فارس
هیچ کس حتی هیئت قایقرانی استان فارس از من به اندازه مورد انتظار حمایت و پشتیبانی نکرد. در این مدت با بی مهری‌های زیادی رو به رو شدم. با این حال کم لطفی‌ها و دشواری‌ها را برای شرکت در مسابقات آسیایی تحمل کردم ولی این مسابقات هم بدون هیچ دلیل قانع کننده‌ای لغو شد.
هر روز اوضاع بدتر از قبل می‌شود. هیچ انگیزه‌ای برای ادامه فعالیت‌هایم در ورزش حرفه‌ای ندارم. بی مهری و بی محبتی افراد فعال در این عرصه و شرایط نامناسب اردوها باعث بی انگیزگی‌ام شده است.
رئیس هیئت قایقرانی استان فارس هم از من حمایتی نکردند. برای حضور تیم شیراز در مسابقات کشوری قرار بود که من این تیم را به عنوان مربی همراهی کنم اما از کسانی استفاده کردند که از هیچ تجربه مناسبی در این رشته برخوردار نبودند.
این افراد از قوانین جدید کانوپولو هم اطلاعی نداشتند و ورزشکاران را با قوانین قدیمی آموزش می‌دادند. در نهایت تیم بدون هیچ اسمی از من به مسابقات کاناپولوی جوانان کشور اعزام شد.
* در فارس در چند سال اخیر تیم قدرتمندی نداشته ایم
استان فارس در چند سال اخیر تیم قدرتمندی در مسابقات کشوری نداشته و حتی نتوانسته اردوی تیم ملی برگزار کند. البته خودم هم تمایلی برای همکاری با هیئت قایقرانی استان ندارم. نمی‌خواهم عمرم را هدر بدهم. در شیراز هیچ جای پیشرفتی ندارم و در شهرم هیچ حمایتی از ورزشکاران قایقرانی نمی‌شود.
من به آقای همت یار پیشنهاد دادم که برای مطرح شدن استان فارس در این رشته، هیئت فارس میزبانی اردوهای تیم ملی را در سال ۹۸ به عهده بگیرد. این برای ورود قایقرانان ما به تیم ملی یک امتیاز بود.
ما امکانات لازم را برای برگزاری اردوهای تیم ملی در اختیار داشتیم. فقط می‌بایست سرویس ایاب ذهاب و خوابگاه را آماده می‌کردیم. من حتی پیشنهاد دادم هزینه غذا را خودم عهده دار شوم. اما ایشان قبول نکردند.
من علاقه زیادی به کانوپولو دارم و دل کندن از این رشته واقعاً برایم سخت است اما فعالیت حرفه‌ای در این رشته انگیزه و پوست کلفتی می‌خواهد و غرور و شرایط کنونی من دیگر اجازه نمی‌دهد که به ادامه فعالیت‌هایم در قایقرانی بپردازم. همه منفعت خودشان برایشان مهم است و ورزشکار برای کسی اهمیتی ندارد.
