حامد اسماعیلی – پایگاه خبری ورزش زنان ایران – پس از انتخاب علیرضا پاکدل به ریاست فدراسیون هندبال هنوز اتفاقی در قبال هندبال بانوان رخ نداده است. هندبال بانوان همانند ماه‌های گذشته متولی ندارد و کسی مسئولیت این طفل سر راهی را نمی‌پذیرد.
پاکدل در آخرین اظهار نظر خود در مورد انتخاب نایب رئیس بانوان گفته است: “اولویت ما در شرایط کنونی تشکیل کمیته فنی است و پس از آن در خرداد ماه تکلیف کمیته‌ها و سایر اعضای فدراسیون را مشخص می‌کنیم. نمی‌خواهم انتخاب شتاب زده داشته باشم و بنابراین آرام و با دقت پیش می‌رویم.”
میترا نوری آخرین نایب رئیس فدراسیون هندبال، حالا ماه‌ها است که صندلی خود در فدراسیون را ترک کرده و در انتخابات اخیر نیز به رای کافی برای ریاست فدراسیون دست پیدا نکرد.
در شرایطی که حضور او در فدراسیون هندبال، می‌توانست به معنای ایجاد سایه حمایت بر سر هندبال بانوان باشد اما اکنون هندبال بدون او و بدون هر متولی دیگر، باید در انتظار ماه‌های آتی باشد. بدین ترتیب مشخص می‌شود پاکدل برای انتخاب نایب رئیس خود برنامه‌ای از قبل نداشته و تازه به فکر بررسی گزینه‌هایش افتاده است.
تیم‌های پایه، عواید و مسیرهای قطع شده
هندبال زنان ایران در سال ۹۸ مسابقاتی برای رده بزرگسالان ندارد اما مسابقات نوجوانان دختر آسیا در هند و جوانان دختر آسیا در لبنان در پیش است. حضور در این دو تورنمنت به معنای لزوم تامین ارز مورد نیاز برای حضور در مسابقات است و همچنین فدراسیون باید هزینه آماده سازی هر دو تیم را نیز تامین کند.
سوابق ماه‌های گذشته در فدراسیون‌های ورزشی در زمینه لغو اعزام‌ها به دلیل مشکلات مالی، ما را در مورد سرنوشت هر دو تیم می‌ترساند با این حال امید می‌رود هر دو تیم با بازیکنان و مربیانی که مدت‌ها تلاش کرده‌اند، فرصت اعزام را پیدا کنند.
آنها با عشق، عمر خود را به پای هندبال می‌گذارند اما برنامه‌ای برای استفاده از ظرفیت آنها وجود دارد؟
نکته مهم‌تر اما این است که حضور در این ۲ تورنمنت چه عوایدی برای هندبال ایران خواهد داشت و در قبال ارزی که از کشور خارج می‌شود چه فوایدی هندبال ایران را منتفع می‌کند؟
در این خصوص باید به سراغ برنامه‌های کلان و چشم انداز فدراسیون هندبال رفت – البته اگر وجود داشته باشد – و دید که آیا سیر پیشرفتی برای بازیکنان دعوت شده به تیم‌های ملی پایه در نظر گرفته شده یا همچنان، تیم‌های ملی در رده‌های مختلف به صورت جداگانه و بدون مسیرهای متصل به هم اداره و سازماندهی می‌شوند: فعلا این تیم را اعزام کنیم، بعدا خدا بزرگ است!
فانوس‌ها و گذر عمر
برای یک دختر هندبالیست در اوج جوانی، همه چیز برای رها کردن این رشته مهیا است. در لیگ به غیر از ۲ تیم، اوضاع مالی در سایر تیم‌ها جالب نیست. تیم‌های ملی هبیچ جذابیتی – به جز یک سفر خارجی – به عنوان نقطه هدف یک هندبالیست ندارند و استراتژی مشخصی برای پیشرفت یک بازیکن وجود ندارد.
دختران هندبالیست پس از سال‌ها تمرین، مسابقه و قرار گرفتن در چالش‌های هندبالی که آنها را از طی مسیرهای دیگر باز داشته، در مسیر زیبایی که از روز نخست برای خود ترسیم کرده بودند گام برنداشته اند. هندبال در میان رشته‌های ورزشی مطرح بانوان کشور در جمع قعرنشین‌ها قرار دارد و فاقد توان قهرمان سازی است.
در این داستان غمبار، ضعف راس هرم، عامل اصلی است. آنها که در این شرایط پای هندبال ایستاده‌اند وفادارترین‌ها در ورزش ایران هستند. عشق به هندبال آنها را پای کار نگه داشته اما زمان منتظر کسی نمی‌ماند. آنها فانوس‌ها را روشن نگاه داشته‌اند. فانوس‌های کم سو و ناکافی برای روشنی بخشی. اینجا چراغی روشن نیست.
