به گزارش افرا ورزش، آذرماه سال ۱۴۰۱ بود که باشگاه تراکتور تبریز طی قراردادی با دختران دو صحرانوردی ایران خواستار حضور بهترین‌های استقامتی ایران در این تیم شد.
دونده‌هایی مانند پریسا عرب، مریم محمودی، پریچهر شاهی و… با عقد قرارداد، رسماً به عضویت تراکتور تبریز درآمدند و این تیم در نهایت نایب‌قهرمان کشور شد.
این در حالی است که پس از اتمام قرارداد با آنها و نایب‌قهرمانی این تیم، تراکتور هیچ پرداختی به نفرات تیم پنج‌نفره‌اش نداشته. نکته عجیب‌تر ماجرا این‌که قرارداد هر پنج نفر این تیم روی‌هم ۸۰ میلیون تومان بیشتر نیست.
نصیرزاده، مدیرعامل باشگاه تراکتور هم اعلام کرده که این بدهی برای مدیر قبلی است و باشگاه تراکتورسازی برنامه‌ای برای پرداخت بدهی تیم‌هایی به غیر از فوتبال و به‌خصوص تیم دختران ندارد!
این ادبیات مدیرعامل تراکتور حیرت‌انگیز است؛ زیرا پای قرارداد دختران دوومیدانی کار مهر باشگاهی است که هنوز هم وجود دارد. زمانی که یک شخص حقوقی متعهد به انجام کاری می‌شود تعهدات آن با تغییر در نفرات حقیقی بدنه خود، از میان نمی‌رود.
در این باره با پریسا عرب، دونده شماره یک استقامت ایران و یکی از دختران حاضر در آن تیم به گفتگو نشستیم تا از عمق ماجرا آگاه شویم.
داستان قرارداد باشگاه تراکتور با شما چیست؟
آذرماه سال ۱۴۰۱ دو مرحله لیگ صحرانوردی داشتیم، باشگاه تراکتور اعلام کرد که ما با شما قرارداد می‌بندیم و قرارداد هم منعقد شد. مسابقات تمام شد و وقتی ما خواستار پرداختی‌هایمان شدیم، اعلام کردند که هفته بعد برایتان واریز می‌کنیم. این وعده و وعید‌ها ادامه داشت تا این‌که به ما اعلام کردند ما به جز فوتبال، مخصوصاً برای زنان، هیچ پرداختی نخواهیم داشت و قرار نیست پولی برای شما واریز شود.
آیا شما رسماً عضو تراکتور بودید و قرارداد کتبی و ثبت شده داشتید؟
بله. مهر باشگاه هم در قراردادهای ما هست. اما مدیرعامل جدید می‌گوید من اصلاً قبول نمی‌کنم که به شما پولی بدهم؛ چون مدیرعامل عوض شده است و پرداخت این مبالغ در تعهدات من نیست.
شما با چه کسی قرارداد بستید؟
قرارداد ما زمان سرپرستی ایوب بهتاج بود؛ اما الان آقای نصیرزاده مدیرعامل باشگاه تراکتور است و زیر بار نمی‌رود. می‌گویند این قرارداد برای مدیرعامل قبلی بوده و من هیچ پولی به شما نخواهم داد.
و البته نایب‌قهرمان هم شدید و روی سکو رفتید.
بله من ۲ مقام دومی آوردم و تیم هم نایب‌قهرمان شد و روی سکو رفت. الباقی بچه‌ها هم چهارم و پنجم شدند. یکی از بچه‌ها از زنجان بود و من هم از اراک و حتی کرایه‌هایمان و رفت‌وبرگشت هم با خودمان بود.
قرارداد شما چقدر است؟
هر پنج نفر ما که بهترین‌های ایران هستیم، روی‌هم ۸۰ میلیون تومان است. مسابقات ما در زمستان در هوای سرد بود و ما حتی کرایه‌هایمان را هم خودمان پرداخت کردیم و الان بیشتر از شش ماه از این ماجرا گذشته است؛ ولی ما پولی نگرفتیم.
وقتی با آقای نصیرزاده صحبت می‌کنید، چه جوابی می‌گیرید؟
ببینید می‌گویند ما هیچ پولی به دخترها نمی‌دهیم و ما فقط تیم فوتبال داریم و برای دوومیدانی هیچ برنامه‌ای نداریم مخصوصاً برای دخترها! خود آقای نصیرزاده این حرف را به ما زد. ایشان حتی با لحن زشتی به ما توهین کردند و با ادبیات بدی ما را مورد خطاب قرار دادند.
برگه قرارداد من دستم است و هیچ دلیلی برای دروغ ندارم. کفش من به‌عنوان دونده استقامت ۱۲ میلیون تومان است و قرارداد من که بین همه بچه‌ها بیشتر از همه بود، ۳۶ میلیون تومان شده است!
به نظر شما ۳۶ میلیون تومان دروغ گفتن دارد؟ آن هم برای باشگاهی مثل تراکتور. کسی که در آن بازی‌ها اول شد یک دونده کنیایی بود وگرنه اولی من قطعی بود و من واقعاً نمی‌دانم چرا به من و امثال من بهایی داده نمی‌شود؟ چرا باید دائم به ما گفته شود هفته بعد پولتان را پرداخت می‌کنیم؛ ولی حرف‌هایشان دروغ باشد؟
به من گفتند پول یک هفته بعد در حسابتان است، آن را برداشت کنید؛ اما کماکان هیچ خبری نیست. ما حتی اظهارنامه هم برایشان فرستادیم؛ ولی هیچ جوابی نگرفتیم. از ته دل امیدوارم این مسئله پیگیری شود.
