به گزارش افرا ورزش، با افزایش تورم و گرانی فزاینده در ایران طی ماه‌های اخیر اوضاع در ورزش ترسناک پیش می‌رود.
طیفی از ورزشکاران در مواجهه با فشار گرانی، لاجرم با رویاهایشان وداع می‌کنند. این یک برداشت شخصی یا رسانه‌ای نیست؛ بلکه واقعیتی مستند است که خانواده ورزش درباره آن صحبت کرده‌اند.
این روزها همه راه‌ها به گرانی ختم می‌شود. رسانه‌ها به نقل از منابع دولتی اعداد و ادعاهایی را مطرح می‌کنند؛ اما بهترین گزینه برای درک عمق فاجعه، واقعیت‌های وجود یک خانواده ایرانی برای تامین نیازهای اولیه زندگی خود است.
تورم و ورزش، بدتر از آن که می‌پنداریم
گرانی بی‌سابقه در ایران روی زندگی مردم اثراتی پیدا و نهان گذاشته و در این میان، ورزش به‌عنوان بخش خدماتی و نه تولیدی در اقتصاد کشور، فشار مضاعفی بابت تامین هزینه بقای خود متحمل می‌شود.
دلخوری‌ها و نگرانی‌های ورزشکاران و مربیان، علاوه بر گرانی و نبود تجهيزات ورزشی، گران‌بودن مکمل و تغذیه نیز هست. در حالت طبیعی، مردم با دغدغه تامین هزینه‌های خوراک، پوشاک و هزینه‌های رفت‌وآمد دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ اما ورزشکاران علاوه بر موارد فوق هزینه‌های سرسام‌آور باشگاه، اجازه زمین، مکمل، البسه ورزشی، مسابقات برون‌مرزی و داخلی را هم دارند.
تاثیر این شرایط بر ورزش برابر است با آسیب و خطر بزرگ برای بخش سلامت جامعه، ایجاد زمینه فقر و بیکاری برای قشر مربی، ورزشکار و باشگاه‌داران، ازدست‌رفتن طیفی از ورزشکاران مستعد ورزش قهرمانی و ستارگان آینده تیم‌های ملی به‌عنوان عناصر افتخارآفرین کشور و آسیب جدی به تولیدکنندگان و فعالان اقتصادی ورزش.
تاثیر اقتصاد بر مهاجرت ورزشکاران
گرانی و اوضاع نابسامان اقتصادی کشور، علتی بود که شاهد ترک استعدادهای ورزشی کشور در رشته‌های مختلف باشیم. این وضعیت، یک زنگ خطر پنهان برای ورزش ایران است. در حال حاضر ورزشکاران فعلی با این شرایط اقتصادی، به‌سختی قادر به ادامه‌دادن هستند.
در این شرایط عجیب نیست که آمار ورزشکاران قهرمان مهاجر رو به فزونی باشد و جمعی از ورزشکاران و مربیان دیگر نیز به دنبال راهکار و زمینه‌سازی برای خروج از کشور و ادامه کار در کشوری دیگر باشند.
هزینه برای ورزش در اولویت خانواده نیست
علاوه بر ورزشکاران مربیان رشته‌های مختلف روزبه‌روز شاگردان مستعد و آینده‌دار خود را از دست مي‌دهند. به دلیل مشکل فعلی و گران بودن ورزش، برخی خانواده‌ها، پرداخت پول برای ورزش را – در مقایسه با هزینه‌های کلیدی حیات خانواده – هزینه‌تراشی قلمداد می‌کنند.
خانواده‌ای که تا دیروز، پس از تامین هزینه‌های اصلی خوراک، پوشاک، مسکن و جابجایی شهری خود در ورزش هزینه می‌کرد اکنون با برخورد به مشکل جدی در تأمین هزینه نیازهای خوراک و پوشاک، بودجه‌ای برای ورزشی که پرهزینه‌تر از همیشه است، ندارد.
نظرات تکان‌دهنده ورزشکاران و مربیان
بر اساس یک نظرخواهی از کاربران صفحه اینستاگرام افرا ورزش، گرانی و تورم بر اوضاع ورزش ایران تاثیرات وحشتناکی گذاشته است. این یک زنگ خطر برای جامعه ورزش است و برای مسئولانی که به‌واقع، دغدغه سنجش وضعیت واقعی ورزش کشور را دارند، قابل تامل است.
پوپک بسامی ملی‌پوش وزنه‌برداری زنان در این باره نوشته است: “هر آن چه که یک دختر جوان معمولی باید داشته باشد از زندگی من حذف شده مثل خرید لباس، گردش حتی در سطح شهر، مهمانی، سرزدن به خانواده و خیلی چیزهای دیگر. به این دلیل که من فقط بتوانم هزینه رفت‌وآمد و مکمل ورزشی‌ام را بپردازم. این در صورتی است که با تجهیزات سه سال پیش در حال تمرین هستم و نتوانسته‌ام ابزار تمرینم را به‌روز کنم.”
یک کاربر در رشته دوومیدانی می‌گوید: کفش رانینگ ۶ میلیون تومان، کفش میخی تا ۱۳ میلیون تومان، لباس هم که زیر ۳۰۰ هزار تومان نیست. چه باید گفت؟
یک مربی رشته تیراندازی با کمان نیز گفته است: “خرید وسایل تیراندازی با کمان با نرخ یورو ارتباط مستقیم دارد. نتیجه این می‌شود که در تمرین، این ترس در کمان‌داران هست که تیر را به بیرون از سیبل نزنند؛ زیرا در این صورت تیر می‌شکند و هزینه سنگینی روی دوش کماندار می‌گذارد. همین ترس، بر تکنیک کماندار اثر منفی می‌گذارد.”
همچنین یکی از کاربران گفته است: به‌عنوان نایب رییس دو هیئت ورزشی و مربی و داور و مادر یک ملی‌پوش سابق باید بگویم ورزش حرفه‌ای دیگر اولویت ۹۰ درصد خانواده‌های ایرانی نیست. زیرا هزینه‌ها سرسام‌آور است و دلیل دیگر، نبود آینده شغلی است. دخترم دیگر علاقه‌ای به ورزش قهرمانی ندارد. وقتی یک ورزشکار باید ماهانه حداقل بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون تومان هزینه ورزش خود کند و آینده‌ای هم در کار نیست، چرا باید ادامه دهد؟ آن قشر انگشت‌شمار هم که همچنان هزینه می‌کنند به خانواده‌هایشان برای تامین این هزینه‌ها فشار می‌آورند.
آمیتیس جعفری ملی‌پوش سابق رشته تیراندازی تپانچه نیز نوشته است: ما حتی رویمان نمی‌شود که دیگران را به رشته تیراندازی تشویق کنیم. هر کانال یا صفحه مربوط به تیراندازی که باز می‌کنید، چند نفر دارند سلاح و تجهیزاتشان را می‌فروشند. در حقیقت آرزوهایشان را!
صبا که یک شمشیرباز است گرانی فزاینده را مشکل بزرگی برای ادامه راه شمشیربازان می‌داند. او نوشته: شمشیربازی پیش از این هم رشته پرهزینه‌ای – نسبت به بسیاری از رشته‌ها – بود. حالا که هزینه‌ها واقعا سرسام‌آور شده!
عاطفه که یک مربی والیبال، ژیمناستیک و هندبال است می‌گوید: وقتی توپ والیبال بشود ۳ میلیون تومان، چقدر باید درآمد داشته باشی که بتوانی یک توپ تهیه کنی؟
ستایش نصر اصفهانی یک ورزشکار قهرمان در اسکیت است. او برای افرا ورزش نوشته: اسکیتی که می‌توانید حداکثر ۶ ماه آن را بپوشید ۲۰ میلیون تومان، چرخ ۱۶ میلیون و بلبرینگ ۱۲ میلیون. راه تمرین دور است و ماشین و بنزین و کرایه، گران!
آناهیتا، ورزشکار رشته کراسفیت می‌گوید: هزینه‌ها وحشتناک است. حداقل ۱۰ میلیون تومان در ماه هزینه مکمل، ۵ میلیون هزینه باشگاه و مربی، یک میلیون و سیصد هزار تومان یک دست لباس تمرین متوسط، ۴ میلیون تومان کفش تمرین، ۶ میلیون تومان کفش رانینگ. هزینه رفت‌وآمد و خوردوخوراک معمولی را هم حساب کنید تا ببینید چه رقمی می‌شود!
دیلان که یک دونده است نوشته: به‌عنوان یک دختر مستقل که خودم درآمد دارم از بسیاری از هزینه‌ها، تفریحات، سفر و پوشاک صرف‌نظر کردم که هزینه ورزشم را تامین کنم. شرایط فعلی، غیرمنصفانه‌ترین کار در حق ما و من ۲۱ ساله است. همین چند روز قبل برای کفش، چتر دو، دو دست لباس، کمربند، زانوبند، مکمل و برنامه تمرینی مربی، ۳۱ میلیون تومان هزینه کردم!
دکتر مونا نوری که مدرس دانشگاه است و مربی فدراسیون‌های قایقرانی و شنا نیز برای افرا ورزش نوشته: در ورزش‌های آبی، گرانی محصولات سبب کاهش ورزشکاران شده. برای مثال فین شنا ۷۵۰ هزار تومان، پاروی ایرانی ۶ میلیون تومان و قایق ایرانی ۱۶ میلیون قیمت دارد.
فرزانه بشیری که از قهرمانان دوچرخه‌سواری کوهستان است نیز می‌گوید: دوچرخه کوهستان مدل ۲ یا ۳ سال اخیر، ۲۰۰ میلیون تومان به بالا قیمت پیدا کرده. یک حلقه لاستیک ۳ میلیون، یک شانژمان ۴ میلیون، کفش ۷ میلیون، کلاه ۱۰ میلیون. این ها قیمت ابزارهای معمولی است و هزینه لباس و حضور در مسابقات را هم ذکر نکردم. در ورزش ما – دوچرخه‌سواری – استهلاک وسایل به‌شدت بالاست. اگر این، تاثیر وضع گرانی در ایران نیست پس چیست؟
مریم حقیقی که بازیکن و مربی اسکواش است نیز نوشته: قیمت توپ و راکت اسکواش، یک طرف و کفش و تجهیزات و سالن در طرف دیگر. به‌عنوان مربی بیشتر از ۱۰۰ بازیکن را دیده‌ام که شروع به پیشرفت کرده‌اند و به سطح مسابقه رسیده‌اند؛ اما به دلیل گرانی، اسکواش را کنار گذاشته‌اند. در این رشته در چنین وضعیت اقتصادی، اگر خانواده پولداری نداشته باشی کم می‌آوری!
یکی از ورزشکاران بدمینتون نیز نوشته: توپ پلاستیکی بدمینتون که در شرایط تمرین و مسابقه، ۳ تا ۵ ساعت عمر مفید دارد قبلا ۵ هزار تومان بود؛ اما حالا به ۱۲۰ هزار تومان رسیده و همان هم گاهی نایاب می‌شود. یک‌تکه پلاستیک و یک چوب‌پنبه ناقابل! از توپ پَر بدمینتون نگویم که کیمیاست!
ستایش حسینی یک ورزشکار جوان و خوش‌آتیه در تنیس است که رویاهای زیادی دارد؛ اما حالا مجبور شده تمریناتش را کاهش دهد تا بتواند هزینه‌های ورزش کردنش را مدیریت کند.
ستایش برای افرا ورزش نوشته: راکت تنیس به ۱۵ میلیون تومان رسیده. کفش تنیس خاکی کمتر از ۵ میلیون نیست. پک ۶۰تایی توپ‌های تنیس ۵ و نیم میلیون قیمت دارد. هزینه‌های سفر برای حضور در مسابقات و خوراک و مربی را هم اضافه کنید. نتیجه‌اش این شده که از روزی ۳ ساعت تمرین رسیده‌ام به یک ساعت. این یک نوع تجاوز به هدف و آینده ورزشکار است.
مونا غلامی مربی کاراته در اظهارنظری تکان‌دهنده به افرا ورزش نوشته: ۲۰۰ شاگرد من – در پی تاثیر گرانی و هزینه‌ها – رسیده به ۲۰ نفر.
فاطمه حسینی مربی بسکتبال نیز می‌گوید: یک کفش باکیفیت و مناسب برای یک بسکتبالیست به ۹ میلیون تومان و بالاتر رسیده. هر ست لباس نزدیک به ۴۰۰ یا ۵۰۰ هزار تومان است و اجاره فضاهای ورزشی سر به فلک کشیده. شهریه را هم که برای پوشش این هزینه‌ها بالا ببریم، ورزشکارها دیگر نمی‌آیند؛ چون نمی‌توانند هزینه کنند. مگر توان مالی خانواده ایرانی چقدر است؟
یک ورزشکار رشته تیراندازی در مورد گرانی تجهیزات می‌گوید: شاهد صحنه‌های دردناکی از ورزشکاران این رشته هستیم. با امید و آرزو وارد مسابقه می‌شویم؛ اما کهنه بودن و نداشتن تجهیزات به دلیل گرانی قطعات خارجی و بی‌کیفیت بودن قطعات ایرانی باعث بربادرفتن تلاش‌هایمان می‌شود.
او می‌گوید: کاش فدراسیون‌ها برای کیفیت تجهیزات ایرانی تلاش بیشتری کنند. شرایط را برای خرید اقساطی وسایل ورزشی فراهم آوردند که بتوانیم به‌موقع تجهیزات را تهیه کنیم.
یکی از کاربران در رشته تکواندو فعالیت می‌کند درباره هزینه‌تراشی اضافه می‌گوید: از بحث تورم که بگذریم به افزایش چشمگیر و غیرمنطقی هزینه‌های هماهنگی و ارتقای کمربند می‌رسیم. هزینه‌های گزاف باعث شده است حتی نتوانیم در مسابقات داخلی شرکت کنیم و مسابقات برون‌مرزی برایمان به رویا تبدیل شده است.
به گفته برخی از کاربران، آسیب‌دیدگی در ورزش یکی از دغدغه اصلی برای همه ورزشکاران است. هزینه‌های درمان به‌شدت بالا است. شخصی که دچار آسیب‌دیدگی شده، هزینه سنگینی برای درمان و سپس نقاهت خود دارد، بیمه ازکارافتادگی و حقوقی بابت دوران آسیب خود از هیچ بخش دولتی ندارد و علاوه بر فشار روانی ناشی از آسیب، باید هزینه‌های این دوران را هم از جیب بپردازد.
برای خواندن مستندات این گزارش می توانید به صفحه اینستاگرام افرا ورزش با شناسه iwsports مراجعه فرمایید.
سلام
بعنوان یک مربی و داور قدیمی بجای ورزش ایران تاسف میخورم ……..