به گزارش پایگاه خبری تحلیلی “دختران قهرمان” مهروز ساعی، یک تاریخ ساز برای تکواندو زنان است زیرا در اولین حضور تیم ملی تکواندو بانوان در مسابقات قهرمانی آسیا تک مدال ایران را به رنگ برنز را به دست آورد.
مدالی که محمد علی آبادی رییس وقت سازمان تربیت بدنی در سال ۲۰۰۶، (سال ۱۳۸۵ شمسی) جایزه‌ای ۲۵ میلیون تومانی را برای آن وعده داده بود.
پس از حضور در مسابقات یونیورسیاد و پرچمداری، سرنوشت او را از ترکیب تیم ملی ایران جدا کرد و دوران طلایی سه ساله او پس از سال ۲۰۰۷ و مسابقات قهرمانی جهان بسته شد.
به طور کلی مهروز ساعی دو سال در تیم ملی تکواندو حضور داشت و در این دو سال، یک دوره مسابقات جهانی، یک دوره بازی‌های آسیایی و یک دوره مسابقات قهرمانی آسیا را تجربه کرد.
برای مهروز ساعی، همه چیز از دوحه آغاز شد جایی که او این فرصت را به دست آورد تا با خروج نسبی از زیر سایه خواهر هادی ساعی بودن، در بازی‌های آسیایی ۲۰۰۶ دوحه برای ایران برنز بگیرد.
[irp]
او سپس در مسابقات قهرمانی آسیا در بانکوک برنز گرفت و در نهایت با حضور بی مدال در مسابقات جهانی پکن در سال ۲۰۰۷ در تیمی که مینو مداح و مریم آذرمهر مربیانش و الهه عرب عامری سرپرستش بودند به کار خود در صحنه بین‌المللی پایان داد.
حسرت او احتمالا از دست دادن فرصت رقابت در المپیک 2008 پکن است جایی که او در یک رقابت درون اردویی از پس سهیلا سیاحی برنیامد و نتوانست در تیم اعزامی به انتخابی المپیک در هوشی مینه ویتنام قرار گیرد.
بازگشت پس از شانزده سال
حضور هادی ساعی، خواهر را به تیم ملی بازگرداند. به عبارت دیگر حضور هادی ساعی و همچنین مینو مداح که در آن زمان مربی تیم ملی بود زمینه را برای حضور مهروز ساعی در کادر تیم ملی تکواندو فراهم کرد.
البته مهروز ساعی در سال ۹۹ مدیر فنی تیم تکواندو فتح صدر البرز بود و درگیری لفظی او با شاگرد سابقش شهربانو دامغانی نژاد در جریان بازی برابر لوازم خانگی کن خبرساز شد و اشک او را هم درآورد.
در هر صورت، مهروز ساعی از مسابقات قهرمانی آسیا خاطرات خوشی دارد و این بار به عنوان مربی و دستیار مینو مداح از بازگشت به صحنه آسیایی خوشحال است.
رابطه نزدیک ساعی با مینو مداح در بخش فنی تیم ملی تعادلی فکری برقرار می‌کند. گرچه درباره امروز مهروز ساعی کم می‌دانیم، اما در هر صورت تجربیات او ظرفیتی بالقوه برای تیم ملی است.
آیا برنامه‌ای برای رسیدن مهروز ساعی به جایگاه‌های بالاتری وجود دارد و حضور در کره جنوبی به عنوان مربی، یک آغاز برای آینده است؟ هیچ‌چیز دور از ذهن نیست.
