به گزارش افرا ورزش، لیگ برتر دوچرخه سواری زنان با وجود اینکه هر سال برگزار می‌شود اما اوضاع و احوال مطلوبی ندارد و این وضعیت صدای دختران رکابزن را هم در آورده است.
مبلغ قراردادها در لیگ زنان به قدری پایین است که به سختی بخشی از هزینه‌های آن ها را تامین می‌کند. ورزشکاران هزینه‌ها را بر عهده می‌گیرند فقط به این خاطر که تیمی باشد تا بتوانند با آن در لیگ شرکت کنند.
اما دوچرخه سواران با توجه به افزایش نرخ ارز، با مشکل گرانی تجهیزات نیز روبرو هستند و نداشتن قرارداد مناسب در لیگ نیز تامین هزینه خرید تجهیزات را برای آنها سخت‌تر کرده است.
ماندانا دهقان از بانوان رکابزن جاده ایران در این مورد به ایسنا گفت:
مشکل ما در لیگ ربطی به کرونا هم ندارد چون کرونا هم تمام شود در لیگ یک میلیون تومان هم قرارداد نداریم. باز مردان شرایط بهتری دارند اما دختران انگار رایگان رکاب می زنند.
ریحانه طالبی رکابزن پیست نیز بیان کرد:
در لیگ کورسی قراردادی نداریم و حتی شده خود خانواده‌ها هزینه رفت و آمد و تغذیه را پرداخت می‌کنند تا فقط یک تیم باشد که فرزندانشان با آن تیم در مسابقات شرکت کنند. لیگ زنان نه پوشش خبری دارد و نه پخش زنده از این رو اسپانسر هم به آن ورود نمی‌کند.
سازمان لیگ دوچرخه سواری نظارتی بر روی قراردادها دارد؟
فدراسیون دوچرخه سواری دارای سازمان لیگ است اما به نظر می رسد این سازمان نظارتی بر روی وضعیت قراردادها ندارد و این بی توجهی می تواند به دلسردی رکابزنان از وضعیت موجود و در نهایت کنار گذاشتن دوچرخه سواری منجر شود.
اکنون رکابزنان معتقد هستند دخلشان با خرجشان هم خوانی ندارد و این وضعیت فشار مالی زیادی را به آنها وارد کرده است.
رکابزنان عنوان می‌کنند در شرایطی که مبلغ قراردادها ناچیز است، مجبورند در هفته برای تعویض تیوپ مبلغ ۱۰۰ هزار تومان پرداخت کنند.
زندگی خیلی از ورزشکاران از طریق لیگ تامین می شود بنابراین فدراسیون باید فکری برای این مسئله کند و حداقل برای قراردادها مبلغی را به عنوان کف قرارداد تعیین کند.
تعطیلی مسابقات و اردوها می‌تواند فرصت خوبی باشد که فدراسیون برای برگزاری لیگ به فکر آیین‌نامه‌ای باشد که در آن حق رکابزنان براساس سابقه و عنوانی که دارند تضییع نشود.
اشتباه دختران دوچرخه سوار در عقد قرارداد
محمود وفایی که سالها مسئولیت سازمان لیگ دوچرخه سواری را بر عهده داشت، در مورد قراردادهای پایین زنان به ایسنا گفت:
در سازمان لیگ قراردادها فقط باید بدون مبلغ نباشد و در حداقل و حداکثر مبلغ دیگر محدودیتی نیست. خود دختران ما هم اشتباه می‌کردند و ما تاکید می‌کردیم بدون مبلغ یا مبلغ پایین قرارداد امضا نکنند.
در قرارداد قانونی سازمان لیگ مبلغی نوشته می‌شد و بعد بین خود رکابزنان و تیم مربوطه قرارداد داخلی بسته می‌شد که بدون مبلغ و یا به صورت جایزه‌ای رکاب بزنند. البته گاهی هم مجبور بودند این کار را انجام دهند که فقط در مسابقات باشند.
