به گزارش افرا ورزش، در سالهای اخیر حضور زنان در ورزشگاهها به صورت جدی تر از گذشته مورد توجه قرار گرفته است و در این میان بسیاری انتقادات نسبت به این موضوع مطرح میشود. موافقان به دنبال این هستند که مخالفان را متقاعد کنند تا اجازه حضور زنان در ورزشگاه را صادر کنند.
موارد کوچک و بزرگی در همین راستا مطرح میشود. با این حال که اکثرا حق را به دختران میدهند و انتظار دارند آنها بتوانند راهی به ورزشگاهها پیدا کنند اما مسئولان ورزش کشور اعلام کردند که این موضوع نیاز به بسترسازی دارد و زمان بر است.
در هفتههای اخیر دختران در اعتراض به این موضوع اقدام به کار جالبی کردهاند، آنها با تغییر قیافه و شبیه کردن خود به مردان راهی ورزشگاه اهواز و تهران شدند.
آنها این کار را اعتراضی نسبت به ممانعت از حضورشان در ورزشگاهها میدانند. این اتفاق در سالهای اخیر هم رخ داده و در هرفصل لیگ برتر فوتبال شاهد حضور دختران با هیبت پسرانه در ورزشگاه بودیم.
با وجود اینکه درصد زیادی، حق حضور دختران را در ورزشگاه قبول دارند اما در این میان به نظر نمی رسد این رفتارها دردی را از این مشکل دوا کند.
به جای اینکه دختران و البته جامعه موافق این مسئله در اقدامی هماهنگ کار مناسب و عقلانی انجام بدهند اما به نظر میرسد شرایط به گونهای شده که اقدامات احساسی جای یک حرکت عقلانی و جمعی را گرفته است.
بدون تردید، دختران منتظر دیدن یک بازی نیستند و میخواهند ورودشان به ورزشگاه ها آزاد باشد و هر زمانی که خواستند بدون آن که قرار باشد کار خاصی را انجام بدهند به ورزشگاه بروند و مسابقه مورد نظر خودشان را ببینند.
این اتفاقات نه تنها باعث نمیشود که مخالفان کمی نرمتر شوند بلکه باعث میشود که اعتراضهای شدیدتری انجام بدهند چرا که این عملکرد خلاف قوانین است و نوعی هنجارشکنی محسوب میشود.
دختران و زنانی که به دنبال حضور در ورزشگاه هستند باید بدانند برای رسیدن به حقشان باید هماهنگ و با برنامه کار کنند.
این واکنشهای احساسی مشکلی را حل نمیکند و باید برای حل کردن دائمی این مشکل ریشهای عمل کرد.
مسئولان نیز باید بدانند که اگر میخواهند دختران دست به این اقدامات نزنند، توجه و اعتماد آنها را جلب کنند و برای پیگیری مطالبات آن ها دست به کار شوند.
جلوگیری از حضور زنان در ورزشگاه قطعا پیامدهای اجتماعی نامناسبی برای جامعه ایران دارد و مسئولان باید این موضوع را درنظر بگیرند.
دختران نیز باید بدانند که اقدامات انفرادی و به دور از منطق نمیتواند مشکل اجتماعی-فرهنگی حضور زنان در استادیومهای ورزشی را حل کند و همه جا کار تیمی بهتر از کار انفرادی جواب میدهد.